Rejon brodzki
Rejon | |||||
| |||||
Państwo | |||||
---|---|---|---|---|---|
Obwód | |||||
Siedziba | |||||
Data powstania |
1940, 1944 | ||||
Data likwidacji |
1941, 2020 | ||||
Powierzchnia |
1157 km² | ||||
Populacja (2019) • liczba ludności |
| ||||
Położenie na mapie | |||||
Strona internetowa |
Rejon brodzki (ukr. Бродівський район) – dawna jednostka administracyjna Ukrainy, a wcześniej także Ukraińskiej Socjalistycznej Republiki Radzieckiej w Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich, funkcjonująca w latach 1940–1941 i 1946–2020. Należał do obwodu lwowskiego. Siedzibą rejonu były Brody.
Większa część obszaru rejonu leżała na Równinie Brodzkiej (średnia wysokość 240 m n.p.m.), należącej do „małego Polesia”. Południowy wschód rejonu przecina Pasmo Wierchobuskie Wyżyny Podolskiej (najwyższy punkt Wysokyj Kamiń – 440 m n.p.m.). Według ukraińskiego spisu powszechnego z roku 2001 w rejonie żyło 63 900 ludzi, w tym 1000 Rosjan (1,6%) i 200 (0,3%) Polaków. Jego powierzchnia wynosiła 1157 km².
Historia
Rejon brodzki został utworzony 17 stycznia 1940 na podstawie dekretu Prezydium Rady Najwyższej USRR o podziale na rejony zachodnich obwodów USRR, kiedy to w obwodzie lwowskim utworzono 37 rejonów, między innymi brodzki[2]. Rejon objął następujące obszary, należące przed wojną do powiatu brodzkiego w województwie tarnopolskim:
- miasto Brody;
- całą zniesioną gminę Koniuszków;
- całą zniesioną gminę Leszniów;
- większą część zniesionej gminy Stanisławczyk (bez gromad Rażniów i Ruda Brodzka[3]);
- część zniesionej gminy Suchowola (tylko gromady Dytkowce, Gaje Dytkowieckie i Gaje Starobrodzkie[4]);
- fragment zniesionej gminę Ponikowica (tylko gromada Gaje Smoleńskie[5]) z powiatu brodzkiego;
Rejon brodzki przestał istnieć wraz z wybuchem wojny niemiecko-radzieckiej 22 czerwca 1941. Jego tereny weszły w skład Landkreis Złoczów dystryktu galicyjskiego Generalnego Gubernatorstwa. Niemcy do Brodów włączyli Folwarki Małe, Folwarki Wielkie i Stare Brody[6].
Rejon został odtworzony 23 lipca 1944, po zajęciu tych terenów przez Armię Czerwoną[7].
W 1946 roku rejon ponikowicki podzielony był na 19 rad wiejskich (stan na 1 września 1946): Chmielowe (do 1946 Berlin), Bielawce, Bołdury, Bordulaki, Dytkowce, Gaje Dytkowieckie, Gaje Smoleńskie, Gaje Starobrodzkie, Grzymałówka, Jazłowczyk, Klekotów, Komorówka, Koniuszków, Korsów, Łahodów, Leszniów, Małosiółka (do 1946 Folwarki Małe), Monastyrek, Mytnica-Korolówka, Piaski, Podhorodne (do 1946 Folwarki Wielkie), Smólno, Stanisławczyk, Stare Brody i Sznyrów[8].
4 marca 1959 do rejonu brodzkiego włączono część zniesionego rejonu zabłoteckiego[9].
23 września 1959 do rejonu brodzkiego włączono część zniesionego rejonu podkamieńskiego[10].
30 grudnia 1962 do rejonu brodzkiego włączono część zniesionego rejonu oleskiego[11][12].
Rejon brodzki zlikwidowano w związku z reformą administracyjną w 2020 roku, kiedy to jego obszar wcielono do nowego rejonu złoczowskiego.
Spis miejscowości
- Аntoś (Aнтося)[13]
- Batów (Батьків)
- Berlin (Берлин)
- Bielawce (Білявці)
- Bołdury (Бовдури)
- Boratyn (Боратин)
- Bordulaki (Бордуляки)
- Brody (Броди)
- Buczyna (Бучина)
- Czechy[14] (Лугове)
- Czepiele (Чепелі)
- Czeremcha (Горбанівка)
- Czernica (Черниця)
- Dubie (Дуб'є)
- Dudyń (Дудин)
- Dytkowce (Дітківці)
- Gaje Dubieckie (Дубина)
- Gaje Dytkowieckie (Гаї-Дітковецькі)
- Gaje Smoleńskie (Гаї-Смоленські)
- Gaje Starobrodzkie (Гаї)
- Gaje Suchodolskie (Гаї-Суходільські)
- Hłuszyn (Глушин)
- Hołoskowice (Голосковичі)
- Hołubica (Голубиця)
- Horany (Орани)
- Horbali (Горбалі)[15]
- Grzymałówka[16] (Грималівка)
- Jabłonówka (Яблунівка)
- Jasionów (Ясенів)
- Jaśniszcze (Яснище)
- Jazłowczyk (Язлівчик)
- Kadłubiska[17] (Лучківці)
- Kąty (Кути)
- Kizia[18] (Кіз'я)
- Klekotów (Клекотів)
- Kołpin[19] (Ковпин Ставок)
- Komorówka (Комарівка)
- Koniuszków (Конюшків)
- Korołówka (Королівка)
- Korsów (Корсів)
- Kozaczyzna[20] (Косарщина)
- Kutyszcze (Кутище)
- Lasowe (Лісове)
- Leszniów (Лешнів)
- Lisowiki[21] (Липина)
- Litowisko (Літовище)
- Łahodów (Лагодів)
- Łukawiec (Лукавець)
- Łukasze (Лукаші)
- Maleniska (Малинище)
- Mamczury (Мамчурі)
- Markopol (Маркопіль)
- Midno (Мідне)
- Międzygóry[22] (Межигори)
- Mikciuki (Микити)
- Monastyrek (Монастирок)
- Mytnica (Митниця)
- Nakwasza (Накваша)
- Niemiacz (Нем'яч)
- Nowiczyna (Новичина)[23]
- Orzechowczyk (Орихівчик)
- Palikrowy (Паликорови)
- Pankowa (Панькова)
- Pańkowce (Паньківці)
- Pieniaki (Пеняки)
- Pereliski (Переліски)
- Pereliski Małe (Малі Переліски)
- Pereliski Wielkie (Великі Переліски)
- Piaski (Піски)
- Podhorce (Підгірці)
- Podkamień (Підкамінь)
- Ponikowica (Пониковиця)
- Ponikwa (Пониква)
- Popowce (Попівці)
- Rażniów (Ражнів)
- Ruda Brodzka (Руда-Брідська)
- Sałasze[24] (Салашка)
- Smolno (Смільне)
- Stanisławczyk (Станіславчик)
- Strychaluki (Стрихалюки)[25]
- Styberówka (Стиборівка)
- Suchodoły (Суходоли)
- Suchota (Сухота)
- Suchowola (Суховоля)
- Sydonówka (Сидинівка)
- Sznyrów (Шнирів)
- Szpaki (Шпаки)
- Szyszkowce (Шишківці)
- Terebeżi (Теребежі)[26]
- Tetylkowce (Тетильківці)
- Triszczuky (Тріщуки)[27]
- Welin (Велин)
- Wierzbowczyk (Вербівчик)
- Wołkowatycze (Вовковатиця)
- Wołochy[28] (Підгір'я)
- Wydra[29] (Видра)
- Wysocko (Висоцько)
- Zabłotce (Заболотці)
- Zahorce (Загірці)
- Zalesie (Залісся)
- Zbroje[30] (Збруї)
- Zwyżyń (Звижень)
- Żarków[31] (Жарків)
Przypisy
- ↑ Чисельність населення на 1 вересня 2019 року // Головне управління статистики у Львівській області
- ↑ Хроніка за 17 січня 1940 року на сайті Інститут історії України НАН України.
- ↑ Włączono je do rejonu ponikowickiego
- ↑ Główną częsć włączono do rejonu podkamieńskiego)
- ↑ Główną część włączono do rejonu ponikowickiego
- ↑ Amtliches Gemeinde- und Dorfverzeichnis fuer das GG.
- ↑ 1944 рік в історії (history.org.ua)
- ↑ NBUV
- ↑ Указ Президії ВР УРСР від 4.03.1959 «Про ліквідацію деяких районів Львівської області»
- ↑ Указ_Президії_ВР_УРСР_від_23.09.1959_«Про_ліквідацію_деяких_районів_і_перенесення_центра_Підбузького_району_Львівської_області».
- ↑ State Archive of the Lviv region.
- ↑ Rocznik 1962
- ↑ Na zach. od Komorówki.
- ↑ Czechy, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. I: Aa – Dereneczna, Warszawa 1880, s. 779 .
- ↑ Na płd. od Wołoch.
- ↑ Grzymałówka, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. II: Derenek – Gżack, Warszawa 1881, s. 898 .
- ↑ Kadłubiska, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. III: Haag – Kępy, Warszawa 1882, s. 660 .
- ↑ Kizia, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. IV: Kęs – Kutno, Warszawa 1883, s. 117 .
- ↑ Kołpin, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. IV: Kęs – Kutno, Warszawa 1883, s. 289 .
- ↑ Kozaczyzna (1), [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. IV: Kęs – Kutno, Warszawa 1883, s. 535 .
- ↑ Lisowiki, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. V: Kutowa Wola – Malczyce, Warszawa 1884, s. 321 .
- ↑ Międzygóry, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. VI: Malczyce – Netreba, Warszawa 1885, s. 373 .
- ↑ Na płd.-zach. od Wołoch.
- ↑ Sałasze (1), [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. X: Rukszenice – Sochaczew, Warszawa 1889, s. 220 .
- ↑ Na zach. od Podkamienia.
- ↑ Na płd. od Jasionowa.
- ↑ Na płd. od Gajów Dubieckich.
- ↑ Wołochy, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XIII: Warmbrun – Worowo, Warszawa 1893, s. 882 .
- ↑ Wydra (2), [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XIV: Worowo – Żyżyn, Warszawa 1895, s. 77 .
- ↑ Zbroje, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XIV: Worowo – Żyżyn, Warszawa 1895, s. 530 .
- ↑ Żarków, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XIV: Worowo – Żyżyn, Warszawa 1895, s. 738 .