Przejdź do zawartości

Cykloalkiny

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wersja do druku nie jest już wspierana i może powodować błędy w wyświetlaniu. Zaktualizuj swoje zakładki i zamiast tego użyj domyślnej funkcji drukowania w swojej przeglądarce.

Cykloalkiny – grupa organicznych związków chemicznych, cyklicznych analogów alkinów. Są zbudowane z łańcucha węglowego tworzącego pierścień oraz co najmniej jednego wiązania potrójnego między tymi atomami. Szereg homologiczny cykloalkinów ma wzór ogólny CnH2n−4.

Trwałość

Ze względu na liniowy charakter jednostki C−C≡C−C, szkielet cykloalkinów jest silnie naprężony, co sprawia, że cykloalkiny o niższej liczbie atomów są bardzo nietrwałe ze względu na uwarunkowania geometryczne cząsteczek. Najmniejsze wyizolowane cykloalkiny to cyklooktyn[1][2][3] (C8H12) i tetrametylocykloheptyn[2][4]. Niepodstawiony cykloheptyn ma okres półtrwania ok. 1 h w temperaturze −78 °C, natomiast cykloheksyn został jedynie wychwycony w matrycy w −100 °C i zbadany spektroskopowo[5]. Po ogrzaniu do temperatury pokojowej można było wyizolować jedynie produkt jego trimeryzacji – dodekahydrotrifenylen[6]:

Trimeryzacja cykloheksynu
Trimeryzacja cykloheksynu

Niższe cykloalkiny są wytwarzane in situ i szybko ulegają dalszym reakcjom. Możliwe jest jednak uzyskanie ich w formie stabilnych kompleksów z metalami, np. cyklobutynu z osmem[2]. Cyklopropyn, c-C3H2, występuje powszechnie w przestrzeni międzygwiazdowej, na Ziemi został wytworzony i obserwowany technikami MS[7].

Szereg homologiczny cykloalkinów (pierwszych 6 elementów)
cyklopropyn
cyklopropyn
cyklobutyn
cyklobutyn
cyklopentyn
cyklopentyn
cykloheksyn
cykloheksyn
cykloheptyn
cykloheptyn
cyklooktyn
cyklooktyn – pierwszy cykloalkin trwały w temp. pok.

Zobacz też

Przypisy

  1. Turner, Richard B., Jarrett, A. D., Goebel, P., Mallon, Barbara J.. Heats of hydrogenation. IX. Cyclic acetylenes and some miscellaneous olefins. „Journal of the American Chemical Society”. 95 (3), s. 790-792, 1973. DOI: 10.1021/ja00784a025. 
  2. a b c Adams, Richard D., Chen, Gong, Qu, Xiaosu, Wu, Wengan i inni. Cyclobutyne ligands. 1. Synthesis and reactivity of a cyclobutyne ligand in a triosmium complex, including a structural characterization of the first cyclobutyne ligand in the complex [cyclic] Os3(CO)932-C2CH2CH2)(μ-SPh)(μ-H). „Organometallics”. 12 (8), s. 3029-3035, 1993. DOI: 10.1021/om00032a027. 
  3. cycloalkyne, [w:] Encyclopædia Britannica [dostęp 2022-10-18] (ang.).
  4. Krebs, Adolph, Kimling, Horst. 3,3,7,7-Tetramethylcycloheptyne, an Isolable Seven-Membered Carbocyclic Alkyne. „Angewandte Chemie International Edition in English”. 10 (7), s. 509-510, 1971. DOI: 10.1002/anie.197105091. 
  5. Gampe, Christian M., Carreira, Erick M.. Arynes and Cyclohexyne in Natural Product Synthesis. „Angewandte Chemie International Edition”. 51 (16), s. 3766-3778, 2012. DOI: 10.1002/anie.201107485. 
  6. Wentrup, Curt., Blanch, Rodney., Briehl, Horst., Gross, Gerhard.. Benzyne, cyclohexyne, and 3-azacyclohexyne and the problem of cycloalkyne versus cycloalkylideneketene genesis. „Journal of the American Chemical Society”. 110 (6), s. 1874-1880, 1988. DOI: 10.1021/ja00214a034. 
  7. McEwan, Murray J., McConnell, Cara L., Freeman, Colin G., Anicich, Vincent G.. Reactions of Isomeric C3H3+ Ions: A Combined Low Pressure-High Pressure Study. „The Journal of Physical Chemistry”. 98 (19), s. 5068-5073, 1994. DOI: 10.1021/j100070a021.