Adam Redzik
Państwo działania | |
---|---|
Data i miejsce urodzenia |
6 maja 1977 |
Profesor doktor habilitowany nauk prawnych | |
Specjalność: historia nauki, historia prawa, prawo prywatne porównawcze, prawo konstytucyjne, penitencjarystyka, teoria prawa | |
Alma Mater |
Katolicki Uniwersytet Lubelski im. Jana Pawła II |
Doktorat |
2005 – historia |
2. doktorat |
2007 – prawo |
Habilitacja |
2013 – prawo |
Profesura |
2024 |
nauczyciel akademicki, adwokat, sędzia | |
Jednostka | |
Stanowisko |
Kierownik Zakładu Prawa i Polityki Penitencjarnej |
Sędzia Sądu Najwyższego | |
Okres spraw. |
10 października 2018 |
Adam Janusz Redzik (ur. 6 maja 1977 w Łukowie[1]) – polski prawnik i historyk, sędzia Sądu Najwyższego, profesor nauk społecznych w dyscyplinie nauki prawne, profesor w Instytucie Profilaktyki Społecznej i Resocjalizacji Uniwersytetu Warszawskiego[2][3], w latach 2006–2018 redaktor prowadzący „Palestry”[4], redaktor naczelny „Głosu Prawa”[5]. Specjalizuje się w zakresie historii prawa, historii nauki, prawa porównawczego, penitencjarystyki, międzynarodowego prawa karnego, organizacji i deontologii zawodów prawniczych[4][6]. Autor kilkuset publikacji naukowych i popularnonaukowych[7][4].
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Ukończył studia historyczne (2001) i prawnicze (2003) na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, a następnie uzyskał doktoraty z nauk humanistycznych (Katolicki Uniwersytet Lubelski, 2005) i nauk prawnych (Uniwersytet Jagielloński, 2007) oraz stopień doktora habilitowanego nauk prawnych (Uniwersytet Jagielloński, 2013)[6]. W 2024 r. uzyskał tytuł profesora nauk społecznych w dyscyplinie nauki prawne[8].
Specjalizuje się w historii i teorii prawa, historii nauki i prawie porównawczym. Jest profesorem nadzwyczajnym i kierownikiem Zakładu Prawa i Polityki Penitencjarnej[9] w Instytucie Profilaktyki Społecznej i Resocjalizacji na Wydziale Stosowanych Nauk Społecznych i Resocjalizacji Uniwersytetu Warszawskiego. Od 2006 do października 2018 był redaktorem „Palestry”. Do 10 kwietnia 2010 r. był redaktorem prowadzącym i współpracownikiem redaktora naczelnego Stanisława Mikke, który w 2005 r. zaprosił go do pracy w redakcji[10], następnie do 2018 r. był zastępcą redaktora naczelnego Czesława Jaworskiego[11]. Od 2018 r. jest redaktorem naczelnym „Głosu Prawa. Przeglądu Prawniczego Allerhanda”[5][4].
W latach 2007–2013 był wykładowcą, adiunktem, na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie, a w latach 2006–2010 był wykładowcą Akademii Humanistycznej im. Aleksandra Gieysztora w Pułtusku[7].
W latach 2001–2005 był stypendystą Europejskiego Kolegium Polskich i Ukraińskich Uniwersytetów, a w latach 2007 i 2008 stypendystą Fundacji na rzecz Nauki Polskiej – w ramach programu START. W 2017 r. stypendysta Fundacji Lanckorońskich do Londynu[12]. Jest jednym z fundatorów Instytutu Allerhanda, członkiem jego Rady Głównej[13].
Opublikował kilkaset opracowań naukowych i popularnych z zakresu historii prawa, prawa konstytucyjnego i międzynarodowego, organizacji i dziejów adwokatury, prawa porównawczego, etyki prawniczej, prawa karnego i więziennictwa, prawa prywatnego porównawczego, w tym handlowego, a także historii nauki, kultury, muzyki i kina[7][14][15]. Artykuły zamieszcza w czasopismach: „Palestra”, „Państwo i Prawo”, „Rejent”, „Przegląd Prawa Handlowego”, „Przegląd Sejmowy”, „Kwartalnik Prawa Prywatnego”, „Rocznik Lwowski”, „Galicja” i innych[7]. Publikował też w „Rzeczpospolitej”[16], „Dzienniku Gazecie Prawnej”[17][11], „Tygodniku Powszechnym”[18][19], „Kurierze Galicyjskim”[20][21]. Wygłosił wykład w ramach LXV Spotkań Ossolińskich[22]. Występuje jako ekspert z zakresu międzynarodowego prawa karnego oraz historii nauki i kina w radio[23][24][25][26][27][28]. Współautor Słownika inteligencji polskiej w ZSRS 1945–1991 pt. „Zostali na Wschodzie”[29].
W 2018 w trakcie kryzysu wokół Sądu Najwyższego w Polsce zgłosił swoją kandydaturę na sędziego Izby Kontroli Nadzwyczajnej i Spraw Publicznych Sądu Najwyższego[30]. 28 sierpnia 2018 Prezydium Naczelnej Rady Adwokackiej odwołało go uchwałą (bez uzasadnienia) ze stanowiska zastępcy redaktora naczelnego „Palestry”[31], zaś nazajutrz Naczelna Rada Adwokacka przyjęła uchwałę, że udział adwokatów w naborze do Sądu Najwyższego „stoi w sprzeczności z wartościami, jakimi kieruje się Adwokatura”[32][33]. 10 października 2018 prezydent Andrzej Duda powołał go do pełnienia urzędu sędziego Sądu Najwyższego[34].
Wybrane publikacje
[edytuj | edytuj kod]Jest autorem kilkunastu książek, redaktorem kilkudziesięciu; autorem kilkuset tekstów naukowych i popularnonaukowych[35].
Wybrane publikacje:
Książki
[edytuj | edytuj kod]- Wydział Prawa Uniwersytetu Lwowskiego w latach 1939–1946, Lublin: Towarzystwo Naukowe KUL 2006, ISBN 83-7306-254-8.
- Zarys historii samorządu adwokackiego w Polsce, Warszawa: Naczelna Rada Adwokacka 2007, s. 208; ISBN 83-915643-9-8; wyd. 2, Warszawa 2010, s. 215.
- Prawo prywatne na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie, Warszawa: C.H.Beck 2009, s. 496, ISBN 978-83-255-0346-8.
- Themis i Pheme. Czasopiśmiennictwo prawnicze w Polsce do 1939, Warszawa: Wydawnictwo Iskry 2011, s. 658; [wspólnie ze Stanisławem Milewskim], ISBN 978-83-244-0158-1.
- Historia Adwokatury, Warszawa 2012, s. 400; [wspólnie z Tomaszem J. Kotlińskim]; ISBN 978-83-927035-7-0; wyd. 2 poprawione i uzupełnione, Warszawa 2012, s. 432; ISBN 978-83-927035-9-4; wyd. 3 poprawione i uzupełnione, Warszawa 2014, s. 432, ISBN 978-83-9347-96-5-8.
- Stanisław Starzyński (1853–1935) a rozwój polskiej nauki prawa konstytucyjnego, Warszawa-Kraków: Instytut Allerhanda, Wydawnictwo Wysoki Zamek 2012, s. 356, ISBN 978-83-931373-2-9.
- Historia ustroju Adwokatury Polskiej w źródłach, Warszawa 2013, s. 448; ISBN 978-83-934796-4-1; [współautorzy: Tomasz J. Kotliński, Marcin Zaborski].
- Academia Militans. Uniwersytet Jana Kazimierza we Lwowie, całość zredagował, wstępem i zakończeniem opatrzył.... Kraków: Wysoki Zamek 2015, s. 1302 [współautorzy: Roman Duda, Marian Mudryj, Łukasz Tomasz Sroka, Wanda Wojtkiewicz-Rok, Józef Wołczański, Andrzej Kajetan Wróblewski] ISBN 978-83-943785-5-4; wydanie 2. poprawione, Kraków 2017, s. 1312, ISBN 978-83-947365-7-6.
- Rafał Lemkin (1900-1959) – co-creator of international criminal law. Short biography, Warsaw 2017, s. 70, ISBN 978-83-931111-3-8.
Książki zredagowane, przetłumaczone
[edytuj | edytuj kod]- Jakub Honigsman, Zagłada Żydów lwowskich (1941–1944), przekład i opracowanie: Adam Redzik, Warszawa: Żydowski Instytut Historyczny 2007, s. 116, ISBN 978-83-85888-42-0.
- Joanna Ostrowska, Tak musiało być. Wspomnienia, opracował Adam Redzik, Warszawa-Łomianki: LTW 2008, s. 152, ISBN 978-83-7565-019-8.
- Adwokaci polscy Ojczyźnie – Polish advocates in the service of their Homeland, edited by Stanisław Mikke, Adam Redzik, Warszawa: Naczelna Rada Adwokacka 2008, s. 224; ISBN 978-83-927035-0-1; wydanie 2. uzupełnione, Warszawa: Naczelna Rada Adwokacka 2011, s. 232, ISBN 978-83-927035-5-6.
- Stanisław Mikke, Bez togi …o prawie, historii, psychologii oraz obowiązkach względem Ojczyzny i Adwokatury, redakcja i posłowie Adam Redzik, przedmowa Czesław Jaworski, Warszawa: NRA 2011, s. 518, ISBN 978-83-927035-4-9.
- Krzysztof Pol, Poczet Prawników Polskich XIX i XX wieku, wyd. 2., przejrzał i uzupełnił Adam Redzik, Warszawa: C.H.Beck 2011, s. 1256 + XLIV; (także Wstęp do wydania drugiego, s. XXXVII–XLIV), ISBN 978-83-255-1718-2.
- Leszek Allerhand, Żydzi Lwowa. Opowieść, przedmowa Adam Redzik, zredagował i uzupełnił Janusz Kanimir, Kraków-Warszawa 2010; ISBN 978-83-931113-0-5; 978-83-931222-0-2.
- Maurycy Allerhand, Leszek Allerhand, Zapiski z tamtego świata. Zagłada we Lwowie w dzienniku Profesora i wspomnieniach jego wnuka, posłowie Adam Redzik, red. Adam Redzik, Jacek Tokarski, Kraków: Instytut Allerhanda, Wydawnictwo Wysoki Zamek 2011, s. 168; ISBN 978-83-931222-1-9; 978-83-931373-8-1; wyd. 3, Kraków: Wysoki Zamek 2023, ss. 202 ISBN 978-83-966500-5-4
- Aleksander Doliński, Austryackie prawo spółek z ograniczoną odpowiedzialnością, w serii: Biblioteka Głosu Prawa - Fontes 1, Warszawa 2021 [reedycja monografii z 1909 r., przedmowa Adam Redzik, Paweł Zdanikowski] ISBN 978-83-957748-1-2
- Kazimierz Przybyłowski, Klauzula rebus sic stantibus w rozwoju historycznym oraz jej renesans w dobie współczesnej, w serii: Biblioteka Głosu Prawa - Fontes 3, Warszawa 2022 [redakcja Adam Redzik, przedmowa Andrzej Mączyński] ISBN 978-83-957748-0-5
- Juliusz Makarewicz, Prawo karne, wykład porównawczy z uwzględnieniem prawa obowiązującego w Rzeczypospolitej Polskiej, w serii: Biblioteka Głosu Prawa - Fontes 4, Warszawa 2022 [redakcja i przedmowa Adam Redzik] ISBN 978-83-957748-3-6
- Włodzimierz Werhanowski, Znaczenie interesu prawnego i zarzut kompensaty w procesie cywilnym, w serii: Biblioteka Głosu Prawa - Fontes 5, Warszawa 2023 [redakcja Adam Redzik, przedmowa Monika Strus-Wołos] ISBN 978-83-957748-4-3
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Katalog BIP IPN: Dane osoby pełniącej funkcje publiczne – Adam Janusz Redzik.
- ↑ Zastępca redaktora naczelnego. Palestra. [dostęp 2015-02-14].
- ↑ Postać tygodnia. prawnik.pl. [dostęp 2018-12-29].
- ↑ a b c d Sąd Najwyższy – Nota biograficzna – Adam Redzik [online], sadnajwyzszy [dostęp 2020-01-06] (pol.).
- ↑ a b Redakcja – Głos Prawa [online] [dostęp 2020-01-06] [zarchiwizowane z adresu 2020-01-28] (pol.).
- ↑ a b Dr hab. Adam Janusz Redzik, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2008-08-14] .
- ↑ a b c d Kilka zdań o sobie – Adam Redzik [online], www.redzik.pl [dostęp 2018-12-28] .
- ↑ prof. dr hab. Adam Redzik – Zakład Prawa i Polityki Penitencjarnej – Instytut Profilaktyki Społecznej i Resocjalizacji [online] [dostęp 2024-08-03] (pol.).
- ↑ IPSiR UW. www.ipsir.uw.edu.pl. [dostęp 2015-05-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-04-19)].
- ↑ Stanisław Mikke w ludziach widział przede wszystkim dobro [online], PolskieRadio.pl [dostęp 2018-12-28] .
- ↑ a b Czesław Jaworski – mąż stanu adwokatury polskiej [SYLWETKA] [online], prawo.gazetaprawna.pl [dostęp 2018-12-28] .
- ↑ Stypendyści na rok 2017, PAU [online], pau.krakow.pl [dostęp 2018-12-28] [zarchiwizowane z adresu 2018-04-10] .
- ↑ Fundatorzy Instytutu. Instytut Allerhanda. [dostęp 2015-05-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-05-01)].
- ↑ Publikacje Artykuły [online], adamredzik.pl [dostęp 2018-12-28] .
- ↑ Fajowo bo kino gra [online], www.kuriergalicyjski.com [dostęp 2018-12-28] [zarchiwizowane z adresu 2018-12-27] .
- ↑ Zasady awansu naukowego do zmiany [online], www.rp.pl [dostęp 2018-12-28] (pol.).
- ↑ Rafał Lemkin – skromny, polski prawnik, który stworzył definicję „ludobójstwa” [online], prawo.gazetaprawna.pl [dostęp 2018-12-28] .
- ↑ Polska adwokatura od Piastów po Smoleńsk [online], www.tygodnikpowszechny.pl, 22 grudnia 2010 [dostęp 2018-12-28] (pol.).
- ↑ Początek [online], www.tygodnikpowszechny.pl, 1 lutego 2011 [dostęp 2018-12-28] (pol.).
- ↑ Światowej rangi uczeni i artyści we Lwowie o ludobójstwie i zbrodniach przeciwko ludzkości [online], www.kuriergalicyjski.com [dostęp 2018-12-28] [zarchiwizowane z adresu 2018-12-29] .
- ↑ Dzieje wszechnicy lwowskiej [online], www.kuriergalicyjski.com [dostęp 2018-12-28] [zarchiwizowane z adresu 2018-12-29] .
- ↑ Burzliwe dzieje Uniwersytetu Jana Kazimierza [online], www.kuriergalicyjski.com [dostęp 2018-12-28] [zarchiwizowane z adresu 2018-12-29] .
- ↑ Posłuchaj podcastu: Rafał Lemkin i 70. lat Konwencja w sprawie zapobiegania i karania zbrodni ludobójstwa [online], TOK FM [dostęp 2018-12-28] (pol.).
- ↑ Ekspert: koncepcja i termin ludobójstwa powstawały bardzo długo [online], PolskieRadio24.pl [dostęp 2018-12-28] .
- ↑ Rafał Lemkin – „symbol walki o prawa człowieka” [online], PolskieRadio24.pl [dostęp 2018-12-28] .
- ↑ Na marginesach literatury: Tajemne życie niegdysiejszej Warszawy [online], PolskieRadio.pl [dostęp 2018-12-28] .
- ↑ Kultura dawnego Lwowa [online], PolskieRadio.pl [dostęp 2018-12-28] .
- ↑ Stefan Banach. Genialny matematyk i wielki patriota [online], PolskieRadio.pl [dostęp 2018-12-28] .
- ↑ Joanna Ważniewska, Kresowi liderzy w procesie zmian społecznych Zostali na Wschodzie. Słownik inteligencji polskiej w ZSRS 1945-1991, red. Adam Hlebowicz, Instytut Pamięci Narodowej, Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu, Warszawa 2021, s. 488, Studia Społeczno-Polityczne 18/2021 PLISSN 1730-0274, Recenzje, s. 253, Kresowi liderzy w procesie zmian społecznych, Kresy Wschodnie w publikacjach IPN – Aktualności https://ipn.gov.pl › aktualnosci › 143897,Kresy-Wscho... Zostali na Wschodzie. Słownik inteligencji polskiej w ZSRS 1945–1991, red. nauk. Adam Hlebowicz, Warszawa 2021, Kresowi liderzy w procesie zmian społecznych https://czasopisma.uph.edu.pl › article › download PDF
- ↑ Lista kandydatów do Sądu Najwyższego, których zgłoszenia wpłynęły do Krajowej Rady Sądownictwa do 1 sierpnia 2018 r.. krs.pl, 1 sierpnia 2018. [dostęp 2018-08-02].
- ↑ Redakcja, Z ostatniej chwili, Palestra 2018, nr 9, s. 142 [online] .
- ↑ Uchwały NRA dotyczące procedury wyłaniania kandydatów na sędziów SN [online] .
- ↑ Ewa Szadkowska. Kolejni kandydujący do SN adwokaci tracą funkcje. „Dziennik Gazeta Prawna”, s. B6, 5 września 2018.
- ↑ Prezydent powołał nowych sędziów Sądu Najwyższego. prezydent.pl, 10 października 2018. [dostęp 2018-10-10].
- ↑ prof. dr hab. Adam Redzik – Zakład Prawa i Polityki Penitencjarnej – Instytut Profilaktyki Społecznej i Resocjalizacji [online] [dostęp 2024-08-03] (pol.).
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Adam Redzik, strona
- Adam Redzik, publikacje o tematyce lwowskiej [stan 2009]
- Dr hab. Adam Janusz Redzik, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2008-08-14] .
- Adam Redzik na stronie czasopisma „Palestra”
- Adam Redzik na stronie Academia.edu
- Sąd Najwyższy www
- Absolwenci Wydziału Prawa, Prawa Kanonicznego i Administracji Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II
- Ludzie urodzeni w Łukowie
- Polscy adwokaci
- Polscy historycy prawa
- Sędziowie Sądu Najwyższego III Rzeczypospolitej
- Wykładowcy Akademii Humanistycznej im. Aleksandra Gieysztora w Pułtusku
- Wykładowcy Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego
- Wykładowcy Wydziału Stosowanych Nauk Społecznych i Resocjalizacji Uniwersytetu Warszawskiego
- Urodzeni w 1977