Anguis: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
drobne redakcyjne |
→Zasięg występowania: Usunąłem wzmiankę o nieobecności padalca w Irlandii. Jest populacja w krainie Burren. Znaczniki: Z urządzenia mobilnego Z wersji mobilnej (przeglądarkowej) |
||
| Linia 26: | Linia 26: | ||
== Zasięg występowania == |
== Zasięg występowania == |
||
Rodzaj obejmuje gatunki występujące w niemal całej [[Europa|Europie]], z wyjątkiem |
Rodzaj obejmuje gatunki występujące w niemal całej [[Europa|Europie]], z wyjątkiem północnej części [[Półwysep Skandynawski|Półwyspu Skandynawskiego]], [[Sardynia|Sardynii]], [[Korsyka|Korsyki]], południowej części [[Półwysep Iberyjski|Półwyspu Iberyjskiego]], wysp [[Morze Egejskie|Morza Egejskiego]], południowej [[Ukraina|Ukrainy]], Niziny Nadkaspijskiej i północnego obszaru europejskiej części [[Rosja|Rosji]]. Poza Europą można je znaleźć w północnej [[Azja|Azji]] (do rzeki [[Toboł]]), w [[Azja Mniejsza|Azji Mniejszej]] (występują w [[Turcja|Turcji]], [[Izrael]]u i północno-zachodnim [[Iran]]ie) oraz w części [[Afryka|Afryki]] ([[Maroko]], [[Algieria]], [[Tunezja]]){{r|Uetz&Hallermann}}. |
||
== Charakterystyka == |
== Charakterystyka == |
||
Wersja z 18:59, 3 wrz 2019
| Anguis[1] | |||
| Linnaeus, 1758[2] | |||
 Przedstawiciel rodzaju – padalec zwyczajny (A. fragilis) | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Rząd | |||
| Infrarząd | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Rodzaj |
Anguis | ||
| Typ nomenklatoryczny | |||
|
Anguis fragilis Linnaeus, 1758 | |||
| Gatunki | |||
| |||
Anguis – rodzaj jaszczurki z podrodziny w Anguinae w rodzinie padalcowatych (Anguidae).
Zasięg występowania
Rodzaj obejmuje gatunki występujące w niemal całej Europie, z wyjątkiem północnej części Półwyspu Skandynawskiego, Sardynii, Korsyki, południowej części Półwyspu Iberyjskiego, wysp Morza Egejskiego, południowej Ukrainy, Niziny Nadkaspijskiej i północnego obszaru europejskiej części Rosji. Poza Europą można je znaleźć w północnej Azji (do rzeki Toboł), w Azji Mniejszej (występują w Turcji, Izraelu i północno-zachodnim Iranie) oraz w części Afryki (Maroko, Algieria, Tunezja)[3].
Charakterystyka
Gatunki z tego rodzaju maksymalnie osiągają długość około 50 cm. Grzbiet jest w kolorze brązowym (od jasnego do ciemnego i w różnych odcieniach), rzadziej ciemnoszary lub czarny. Spodnia strona ciała i boki są czarne. Padalce nie mają kończyn, przez co często mylone są z wężami, z którymi nie są jednak spokrewnione. Ich głowa jest mała, o zaokrąglonym pysku, nie wyodrębniona z tułowia. Zarówno grzbiet jak i spód ciała pokryte są dachówkowato na siebie zachodzącymi łuskami.
Systematyka
Etymologia
Podział systematyczny
Przeprowadzone przez Maceya i współpracowników (1999) oraz Wiensa i Slingluffa (2001) analizy filogenetyczne wykorzystujące dane molekularne sugerują, że rodzaj Ophisaurus jest parafiletyczny, gdyż część należących do niego gatunków jest bliżej spokrewnionych z gatunkami zaliczanymi do rodzaju Anguis oraz z żółtopuzikiem bałkańskim (również zaliczanym przez autorów do Ophisaurus; inni autorzy zaliczają go do osobnego rodzaju Pseudopus) niż z innymi gatunkami z rodzaju Ophisaurus; według tych analiz gatunki O. attenuatus, O. ventralis i O. harti są bliżej spokrewnione z Anguis i żółtopuzikiem bałkańskim niż z O. koellikeri[5][6]. Ze względu na parafiletyzm Ophisaurus Macey i współpracownicy (1999) zalecili, by uznać Ophisaurus za młodszy synonim rodzaju Anguis (choć dopuszczali też możliwość pozostawienia Ophisaurus jako odrębnego rodzaju, przy jednoczesnym przeniesieniu żółtopuzika bałkańskiego do odrębnego rodzaju Pseudopus, zaś O. koellikeri do rodzaju Hyalosaurus)[5]. Zsynonimizowanie Ophisaurus (i Pseudopus) z Anguis oznaczałoby włączenie do tego ostatniego rodzaju dodatkowych 14 gatunków i rozszerzenie zasięgu występowania przedstawicieli rodzaju na cały Iran, Afganistan, Azję Środkową, Indie, Chiny, Azję Południowo-Wschodnią i Amerykę Północną. Do rodzaju należą następujące gatunki[3]:
- Anguis cephallonica
- Anguis colchica – padalec kolchidzki
- Anguis graeca
- Anguis veronensis
- Anguis fragilis – padalec zwyczajny
Kladogram
Kladogram według Gvoždíka i in. (2013)[7]. Analiza oparta na sekwencjach genów ND2 i tRNA:
| Anguis |
| ||||||||||||||||||||||||
Ochrona
W Polsce występują padalec zwyczajny i padalec kolchidzki – są objęte całkowitą ochroną.
Przypisy
- ↑ Anguis, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ C. Linneaus: Systema naturae per regna tria naturae, secundum classes, ordines, genera, species, cum characteribus, differentiis, synonymis, locis. Wyd. 10. T. 1. Holmiae: Impensis Direct. Laurentii Salvii, 1758, s. 227. (łac.).
- ↑ a b P. Uetz & J. Hallermann: Genus: Anguis. The Reptile Database. [dostęp 2019-02-17]. (ang.).
- ↑ E.C. Jaeger: Source-book of biological names and terms. Springfield: Charles C. Thomas, 1944, s. 16. (ang.).
- ↑ a b J.R. Macey, J.A. Schulte, A. Larson, B.S. Tuniyev, N. Orlov & T.J. Papenfuss. Molecular Phylogenetics, tRNA Evolution, and Historical Biogeography in Anguid Lizards and Related Taxonomic Families. „Molecular Phylogenetics and Evolution”. 56 (3), s. 31-41, 1999. DOI: 10.1006/mpev.1999.0615. (ang.).
- ↑ J.J. Wiens, J.L. Slingluff. How lizards turn into snakes: a phylogenetic analysis of body-form evolution in anguid lizards. „Evolution”. 55 (11), s. 2303–2318, 2001. (ang.).
- ↑ V. Gvoždík, N. Benkovský, A. Crottini, A. Bellati, J. Moravec, A. Romano, R. Sacchi & D. Jandzik. An ancient lineage of slow worms, genus Anguis (Squamata: Anguidae), survived in the Italian Peninsula. „Molecular Phylogenetics and Evolution”, 2013. DOI: 10.1016/j.ympev.2013.05.004. (ang.).