Tekst źródłowy strony Faryzeusze

=== Prawo Boże ===
Najbardziej charakterystyczną cechą nauki faryzeuszy był ich stosunek do Prawa Mojżeszowego. Uznawali, że zostało ono przekazane [[Mojżesz]]owi w sposób wiążący dla Żydów dwojako: nie tylko w formie pisanej, ale także jako przekaz ustny (tradycja). Zatem, obok [[Tora|Tory]] zachowywali także ustne ''tradycje starszych'' (por. [[Ewangelia Marka|Mk]] 7,5). Tradycje te zawierały liczne i nieraz drobiazgowe rozstrzygnięcia uczonych żydowskich. Faryzeusze podkreślali bezwzględne posłuszeństwo Torze, ale krytykowali zbyt ciasną literalną interpretację tekstów Tory stosowaną przez saduceuszy, a także [[ascetyzm]] esseńczyków. Uważali siebie za przedstawicieli prawdziwego [[Izrael]]a, który otrzymał poznanie woli Bożej dla świata{{odn|Stegner|1999|s=774-775}}. Doktryna moralna faryzeuszy charakteryzowała się skrupulatną wiernością Prawu odnośnie do przepisów rytualnych i czystości kultowej. Taka postawa zwróciła ich w kierunku tzw. ''[[Soferowie|soferim]]'', czyli zawodowych jurystów, określanych także jako „uczeni w Piśmie”, z którymi ściśle współpracowali i tworzyli właściwie jedną grupę społeczną (Ewangelie w zasadzie utożsamiają „uczonych w Piśmie” z faryzeuszami).