Naar inhoud springen

Thomashuxleya

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Thomashuxleya
Status: Uitgestorven, als fossiel bekend
Fossiel voorkomen: Laat-Oligoceen-Midden-Mioceen
Thomashuxleya
Taxonomische indeling
Rijk:Animalia (Dieren)
Stam:Chordata (Chordadieren)
Klasse:Mammalia (Zoogdieren)
Onderklasse:Theria
Infraklasse:Eutheria (Placentadieren)
Orde:Notoungulata
Familie:Isotemnidae
Geslacht
Thomashuxleya
Ameghino, 1901
Afbeeldingen op Wikimedia Commons Wikimedia Commons
Thomashuxleya op Wikispecies Wikispecies
Portaal  Portaalicoon   Biologie
Zoogdieren

Thomashuxleya[1][2] is een monotypisch geslacht van uitgestorven zoogdieren die voorkwamen van het Laat-Oligoceen tot het Midden-Mioceen, vernoemd naar de beroemde 19e-eeuwse bioloog Thomas Huxley.

Thomashuxleya was ongeveer honderddertig centimeter lang en woog naar schatting honderddertien kilogram, met een zwaar lichaam en sterke ledematen.[3] Zijn vrij grote schedel had vierenveertig tanden in zijn kaak, inclusief grote slagtanden die mogelijk zijn gebruikt om in de aarde rond te graven. Hij had vier tenen aan elke voet en liep waarschijnlijk als een moderne pekari. Het was een relatief algemeen dier, niet gespecialiseerd in een bepaalde manier van leven.[4]

Zijn voedsel bestond waarschijnlijk uit plantenwortels en ander groenvoer, die het dier met zijn slagtanden uit de bodem loswroette.

Er is een bijna compleet skelet van dit dier in een tentoonstelling in het American Museum of Natural History. Dit skelet werd ontdekt tijdens de Scarrit-expeditie naar Patagonië, Argentinië, die werd geleid door de paleontoloog George Gaylord Simpson. Fossielen van Thomashuxleya zijn gevonden in de Sarmientoformatie en de Casamayorformatie van Argentinië.[5]