Hadrian I.
Hadrian I. († 25. Dezember 795 in Rom) weer van’ 1. Februar 772 bit to sien Dood Paapst. Sien Naam bedüüd: Bewohner vun Hadria (latiensch).
In’ Kamp tegen de Langobardenkönig Desiderius, den he de Wunsch verweigert hett, Karlmanns Söhns to Königen to salben, hett sück Hadrian I. an den fränkischen Herrscher Karl den Groten wendt, de Desiderius to’n Rücktoog dwung. As Karl de Grote to Ostern 774 in Rom indrapen is, hett he de vun sien Vader Pippin tegenöver Paapst Stephan II. utspraken Schenkungsverspreken noch mal geven.
Hadrian weer en generöös Paapst, de för de Innenutstattung vun de Karken mehr Geld för golden un sülvern Gefäße, Teppiche un Statuen utgeev as irgendeen vun sien Vörgänger. Aber ok för de Bewahner vun Rom wies he sück as fürsorglicher Herr un hulp de Minschen nah de groot Överswemmungen in de Stadt in dat Johr 792.
In theologisch Hensicht is dat Pontifikat vun Hadrian van Bedüüden, wiel ünner hüm 787 de Billerverehrung, de 754 verdammt wurrn weer, weer tolaaten wurr. Disse Reform kunn sück aber nich tegen den Wedderstand vun Karl den Groten dörsetten: de Beslüsse van 787 wurrn vun de Synode vun Frankfort in dat Johr 794 verworfen. Up Bidden vun Karl den Groten hett Hadrian dat Bisdom Köln 795 to’n Arzbisdom makt.
Sien Pontifikat vun meest 24 Johr sull en Johrdusend lang, bit Pius VI. (1775–1799), dat längste in de Historie blieven. Sien Nahfolger wurr denn Leo III..
| Vörgänger | Amt | Nafolger |
| Stephan III. | Paapst 772 - 795 |
Leo III. |
Literatur
- Florian Hartmann: Hadrian I. (772–795). Frühmittelalterliches Adelspapsttum und die Lösung Roms vom byzantinischen Kaiser. (= Päpste und Papsttum; Bd. 34), Stuttgart: Hiersemann 2006, ISBN 3-7772-0608-3. (Rezension)
- Rudolf Schieffer: Hadrian I. In: Lexikon des Mittelalters, Bd. 4 (1989) Sp. 1821–1822.