dilatare

Discretiva

dilatare dictio est in variis linguis:

• Dacoromane: dilatare
• Italice: dilatare

Formae affines

Latine

dīlātāre

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
dīlātāre	secunda singularis	praesens	passiva	imperativus	dīlātō
dīlātāre	—	praesens	activa	infinitivus	dīlātō

Appellatio pronuntiatusque

API: /diːlaːˈtaːre/

(classice)

Syllabificatio phonetica: dī·lā·tā·re — morphologica: di-lat-are

Dacoromane

dilatare

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
dilatare	—	praesens	activa	infinitivus	dilata substantiv.

Appellatio pronuntiatusque

API: /dilaˈtare/

Syllabificatio phonetica: di·la·ta·re — morphologica: di-lat-are

Loci

M. Tullius Cicero -106…-43

M. Fabius Quintilianus ca. 35-100

Hildegardis Bingensis 1098-1179

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.

• Nam cum concisus ei Thrasymachus minutis numeris videretur et Gorgias, qui tamen primi traduntur arte quadam verba iunxisse, Theodorus autem praefractior nec satis, ut ita dicam, rotundus, primus instituit dilatare verbis et mollioribus numeris explere sententias; in quo cum doceret eos qui partim in dicendo partim in scribendo principes exstiterunt, domus eius officina habita eloquentiae est. —Orator ad M. Brutum Ciceronis

saec. I.

• Nam et prima est eloquentiae virtus perspicuitas, et quo quis ingenio minus valet, hoc se magis attollere et dilatare conatur, ut statura breves in digitos eriguntur et plura infirmi minantur. —Institutio oratoria Quintiliani

Latinitas mediaevalis

saec. XII.

• Ergo in fontem abundantiae ita dilatare, et ita in mystica eruditione efflue, ut illi ab effusione irrigationis tuae concutiantur, qui te propter praevaricationem Evae volunt contemptibilem esse. —Scivias Hildegardis sive libri visionum ac revelationum Hildegardis