შინაარსზე გადასვლა

ომი ლატვიის დამოუკიდებლობისათვის

მასალა ვიკიპედიიდან — თავისუფალი ენციკლოპედია
ომი ლატვიის დამოუკიდებლობისათვის
რუსეთის სამოქალაქო ომი ნაწილი
თარიღი 5 დეკემბერი 1918 - 11 აგვისტო 1920
მდებარეობა ლატვია
შედეგი ლატვიის გამარჯვება
ტერიტორიული
ცვლილებები		 ლატვიამ მოიპოვა დამოუკიდებლობა
მხარეები
ლატვიის დროშა ლატვიის ჯარები:


ესტონეთის დროშა ესტონეთი
რუსეთის დროშა ლივენის რაზმი
პოლონეთის დროშა პოლონეთი
ლიეტუვის დროშა ლიტვა

მხარს უჭერდა ევროპული ალიანსი

გერმანიის იმპერიის დროშა VI სარეზერვო კორპუსი:[1]

დასავლეთ რუსეთის მოხალისეთა არმია

რსფსრ-ის დროშა რსფსრ
ლატვიის სსრ
მეთაურები
ლატვიის დროშა იანის ბალოდისი
ესტონეთის დროშა ერნესტ პიდერი
პოლონეთის დროშა ედუარდ რიძ-სმიგლი 		გერმანიის იმპერიის დროშა რიუდიგერ ფონ დერ გოლცი
ალფრედ ფლეტჩერი
პაველ ბერმონდტ-ავალოვი 		რსფსრ-ის დროშა იოაკიმ ბაცეტისი
რსფსრ-ის დროშა დიმიტრი ნადიოჟნი
რსფსრ-ის დროშა პიოტრ სლავენსი
ძალები
ლატვიის დროშა მაქსიმალური შეფასებით:
69,232 სამხედრო
271 ტყვიამფრქვევიs and 321 ხელის ტყვიამფრქვევიs
54 არტილერია
33 ნაღმმტყორცნიs[2]


ესტონეთის დროშა მაქსიმალური შეფასებით:
16,000 სამხედრო
204 ტყვიამფრქვევი
39 არტილერია
3 საბრძოლო მანქანა
5 ჯავშნოსანი მატარებელი[3]

გერმანიის იმპერიის დროშა მაქსიმალური შეფასებით:
20,000 სამხედრო,[4] 100 არტილერია, 3 შეჯავშნული მატარებელი, 10 საბრძოლო მანქანა, 18 თვითმფრინავი, 469 ტყვიამფრქვევი[3] 		რსფსრ-ის დროშა 5,600-6,300 მოსამსახურე[5] 55 ტყვიამფრქვევი, 42 არტილერია, 3 საბრძოლო მანქანა.[6]
დანაკარგები
ლატვიის დროშა ლატვია:
3,046 დაღუპული
4,085 დაჭრილი[7]
ესტონეთის დროშა ესტონეთი: 300 დაღუპული, 800 დაჭრილი[8] 		გერმანიის იმპერიის დროშა 840 დაღუპული
3,000 დაჭრილი[9][10]
ომი ლატვიის დამოუკიდებლობისათვის ვიკისაწყობში

ომი ლატვიის დამოუკიდებლობისათვის, ასევე ლატვიის ომი თავისუფლებისთვის (ლატვ. Latvijas brīvības cīņas ან ომი ლატვიის განთავისუფლებისთვის (Latvijas atbrīvošanas karš) — შეიარაღებული კონფლიქტი ლატვიაში, რომელიც დაიწყო 1918 წლის 5 დეკემბერს დამოუკიდებლობის გამოცხადების შემდეგ და დასრულდა 1920 წლის 11 აგვისტოს ლატვიის რესპუბლიკასა და რუსეთის სფსრ-ს შორის დადებული რიგის ხელშეკრულებით.[11]

ლიტერატურა

[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]
  • General Fürst Awaloff (1925). Im Kampf gegen den Bolschewismus. Erinnerungen von General Fürst Awaloff, Oberbefehlshaber der Deutsch-Russischen Westarmee im Baltikum.. Verlag von J.J. Augustin, Glückstadt und Hamburg. 
  • General Graf Rüdiger von der Goltz (1920). Meine Sendung in Finland und im Baltikum.. Verlag von K.F. Koehler, Leipzig. 
  • BischoffJosef, Die letzte Front. Geschichte der Eiserne Division im Baltikum 1919, Berlin 1935.

სქოლიო

[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]
  1. ↑ Generalkommando VI Reservekorps. Axis History.
  2. ↑ Latvijas Atbrīvošanas kaŗa vēsture. დაარქივებულია ორიგინალიდან — 2011-07-13. ციტირების თარიღი: 2013-07-11.
  3. ↑ 3.0 3.1 Colonel Jaan Maide (1933). Ülevaade Eesti Vabadussõjast (1918–1920) (Overview on Estonian War of Independence) (Estonian). ციტირების თარიღი: 2013-07-11.  დაარქივებული 2010-08-22 საიტზე Wayback Machine.
  4. ↑ (2002) „Iseseisvuse aeg 1941–44“, Eesti. Üld.. Eesti entsüklopeedia, გვ. 296–311. 
  5. ↑ Mangulis, Visvaldis. Latvia in the Wars of the 20th Century. Princeton Junction: Cognition Books, 1983, xxi, 207p.
  6. ↑ Latvia 1919. pygmy-wars.50megs.com. დაარქივებულია ორიგინალიდან — 2014-02-02. ციტირების თარიღი: 2013-07-11.
  7. ↑ Latvijas Brīvības cīņas დაარქივებული 2011-07-25 საიტზე Wayback Machine. , page 15
  8. ↑ Eesti Vabadussõda დაარქივებული 2016-09-26 საიტზე Wayback Machine. Estonica.org (ესტონური)
  9. ↑ Hans von Rimscha, Hellmuth Weiss (1977). Von den baltischen Provinzen zu den baltischen Staaten 1918-1920. J. G. Herder-Institut, გვ. 61. 
  10. ↑ Kaevats, Ülo: Eesti Entsüklopeedia 5, page 396. Valgus, 1990, ISBN 5-89900-009-0
  11. ↑ Freibergs J. (1998, 2001) Jaunāko laiku vēsture 20. gadsimts Zvaigzne ABC ISBN 9984-17-049-7
მოძიებულია „https://ka.wikipedia.org/w/index.php?title=ომი_ლატვიის_დამოუკიდებლობისათვის&oldid=4676007“-დან