حسین بن ضحاک
حسین بن ضحّاک | |
|---|---|
| زادهٔ | ۷۷۲م / ۱۵۵ق |
| درگذشت | ۸۶۴م / ۲۵۰ق |
| پیشه | شاعر |
| سبک | دورهٔ اول عباسی |
حسین بن ضَحّاک شهرت‌یافتهٔ فراگیر به لقبِ خَلیع، کنیه‌گرفته به ابوعلی (۷۷۲–۸۶۴م) شاعر عراقی در دورهٔ اول عباسی بود. لقب خلیع، از برای شهرت او در آنچه مسلمانان «فسق و مجون» می‌دانند، برگرفته شده. در شاعری، او را هم‌رده با ابونواس می‌دانند. حسین خلیع را همانند والبه بن حباب نیز می‌دانند.[۱][۲][۳][۴]
زتدگی
[ویرایش]«حسین بن ضحاک بن یاسر» در بصره به سال ۱۵۵ق/ ۷۷۲م زاده شد. همان‌جا پرورش یافت و سپس به بغداد منتقل شد؛ در اواخر روزگار هارون‌الرشید. ندیم دو فرزند او، صالح و امین شد. زمانی که امین خلیفه شد، پیوندش با او قوی بود.[۱]
منابع
[ویرایش]- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ فروخ، عمر (۱۹۸۶). تاریخ الأدب العربی (PDF). ج. ۲. بیروت: دارالعلم للملایین. ص. ۲۹۷.
- ↑ حموی، یاقوت (۱۹۹۳). معجم الأدباء. ج. ۱۰. بیروت: دارالغرب الإسلامی. صص. ۵–۲۳.
- ↑ ابن خلّکان، احمد (۱۹۷۲). وفیات الأعیان. ج. ۱. بیروت: دار صادر. ص. ۲۷۵.
- ↑ حنبلی، ابن عماد (۱۹۸۶). شذرات الذهب. ج. ۲. دمشق: دار ابن کثیر. ص. ۱۲۳. بایگانی‌شده از اصلی در ۷ فوریه ۲۰۱۹. دریافت‌شده در ۸ دسامبر ۲۰۱۶. تاریخ وارد شده در
|سال=را بررسی کنید (کمک)
.jpg)
