Głogów,
miasto powiatowe w województwie dolnośląskim, na skraju Pradoliny Głogowskiej i Wzgórz Dalkowskich, nad Odrą.
Głogów
Encyklopedia PWN
rys. Z. Kwiatkiewicz/Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN
Ludność miasta: ogółem — 67,3 tys. mieszkańców (2019)
Gęstość zaludnienia: 1 923,3 os/km2 (2019)
Powierzchnia: 35 km2
Współrzędne geograficzne: długość geograficzna: 16°06′E, szerokość geograficzna: 51°40′N
Prawa miejskie: nadanie praw — 1253
Oficjalne strony WWW: www.glogow.sbip.pl
Historia. Ślady osadnictwa z okresu kultury łużyckiej; w IX w. gród na Wyspie Tumskiej, prawdopodobnie jeden z ośr. Dziadoszan, wzmiankowany 1010; ważna rola w walkach obronnych toczonych z cesarstwem niem. przez Bolesława I Chrobrego (1010, 1017) i Bolesława III Krzywoustego (1109); od 1251 stol. księstwa piastowskiego; prawa miejskie 1253; od 1331 lenno Czech, dzielił losy polit. Śląska; od XIII w. ośr. handl. i rzemieślniczy (m.in. sukiennictwo i piwowarstwo); od końca XVI w. ośr. protestantyzmu; jedna z najważniejszych gmin żydowskich na Śląsku; upadek gosp. w poł. XVII w.; od 1740 w Prusach; od XIX w. rozwój przemysłu maszyn. i spoż.; od 1846 połączenie kol.; pomimo germanizacji Głogowa okolice zachowały charakter pol.; po I wojnie świat. na mocy traktatu wersalskiego pozostał w granicach Niemiec; w czasie II wojny światowej 6 hitl. obozów pracy przymusowej, 1942–45 obóz przejściowy dla dzieci pol. przeznaczonych do germanizacji; 1944 obóz przejściowy dla Polaków z obozu przejściowego w Pruszkowie; od 1945 w Polsce; XIX w.–1975 i od 1999 siedziba powiatu.
Zabytki. Całe Stare Miasto zniszczone 1945; fragmenty murów miejskich (XIV, XV w.); got. kolegiata Wniebowzięcia NMP (XV w., późnorom. pozostałości z XIII w., w odbudowie), ruiny dawnego got. kościoła Św. Mikołaja (ok. 1291–1309, XV w.); barok. zamek (1652–69) z got. wieżą z 2. poł. XIII w. (pozostałość zamku książąt głogowskich), odbudowa 1971–83 (ob. w części Muzeum Hutnictwa i Odlewnictwa Metali Kolorowych); barok. zespół klasztorny pojezuicki (koniec XVII w.): kościół parafialny (XVIII w., odbudowa 1958–61) i kolegium (1718–22, częściowo odbudowane); neogot.-neorenes. ratusz (1831–34, A. Soller i częściowo K.F. Schinkel, odbudowa od 1989)
