kurum

See also: kurům, kůrům, and kʉrʉm

Maia

Noun

kurum

1. sickness

Turkish

Etymology 1

From Ottoman Turkish قوروم (kurum).

Noun

kurum (definite accusative kurumu, plural kurumlar)

1. foundation
2. institution
3. establishment

Declension

Inflection
Nominative	kurum
Definite accusative	kurumu
	Singular	Plural
Nominative	kurum	kurumlar
Definite accusative	kurumu	kurumları
Dative	kuruma	kurumlara
Locative	kurumda	kurumlarda
Ablative	kurumdan	kurumlardan
Genitive	kurumun	kurumların
Possessive forms Nominative Singular Plural 1st singular kurumum kurumlarım 2nd singular kurumun kurumların 3rd singular kurumu kurumları 1st plural kurumumuz kurumlarımız 2nd plural kurumunuz kurumlarınız 3rd plural kurumları kurumları Definite accusative Singular Plural 1st singular kurumumu kurumlarımı 2nd singular kurumunu kurumlarını 3rd singular kurumunu kurumlarını 1st plural kurumumuzu kurumlarımızı 2nd plural kurumunuzu kurumlarınızı 3rd plural kurumlarını kurumlarını Dative Singular Plural 1st singular kurumuma kurumlarıma 2nd singular kurumuna kurumlarına 3rd singular kurumuna kurumlarına 1st plural kurumumuza kurumlarımıza 2nd plural kurumunuza kurumlarınıza 3rd plural kurumlarına kurumlarına Locative Singular Plural 1st singular kurumumda kurumlarımda 2nd singular kurumunda kurumlarında 3rd singular kurumunda kurumlarında 1st plural kurumumuzda kurumlarımızda 2nd plural kurumunuzda kurumlarınızda 3rd plural kurumlarında kurumlarında Ablative Singular Plural 1st singular kurumumdan kurumlarımdan 2nd singular kurumundan kurumlarından 3rd singular kurumundan kurumlarından 1st plural kurumumuzdan kurumlarımızdan 2nd plural kurumunuzdan kurumlarınızdan 3rd plural kurumlarından kurumlarından Genitive Singular Plural 1st singular kurumumun kurumlarımın 2nd singular kurumunun kurumlarının 3rd singular kurumunun kurumlarının 1st plural kurumumuzun kurumlarımızın 2nd plural kurumunuzun kurumlarınızın 3rd plural kurumlarının kurumlarının

Derived terms

• kurumsal

Related terms

• kurmak

Etymology 2

Noun

kurum (definite accusative kurumu, plural kurumlar)

1. pride

Etymology 3

From Proto-Turkic *kurum (“soot”).

Cognate with Bashkir ҡором (qorom), Chuvash хӑрӑм (hărăm, “soot”).

Noun

kurum (definite accusative kurumu, plural kurumlar)

1. soot