πάππος

Ancient Greek

Etymology

Reduplicated nursery word; compare πάππας (páppas, “daddy, papa”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /páp.pos/ → /ˈpap.pos/ → /ˈpa.pos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /páp.pos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈpap.pos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈpap.pos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈpap.pos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈpa.pos/

Noun

πᾰ́ππος • (páppos) m (genitive πᾰ́ππου); second declension

1. grandfather (both maternal or paternal)
2. (in the plural) grandparents
3. (in general) ascendant, ancestor
4. pantaloon, a character in comic dramas
5. (botany) pappus, down on the seeds of certain plants
6. first down on the chin
7. small bird in whose nest the cuckoo lays

Inflection

Second declension of ὁ πᾰ́ππος; τοῦ πᾰ́ππου (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ὁ πᾰ́ππος ho páppos	τὼ πᾰ́ππω tṑ páppō	οἱ πᾰ́πποι hoi páppoi
Genitive	τοῦ πᾰ́ππου toû páppou	τοῖν πᾰ́πποιν toîn páppoin	τῶν πᾰ́ππων tôn páppōn
Dative	τῷ πᾰ́ππῳ tôi páppōi	τοῖν πᾰ́πποιν toîn páppoin	τοῖς πᾰ́πποις toîs páppois
Accusative	τὸν πᾰ́ππον tòn páppon	τὼ πᾰ́ππω tṑ páppō	τοὺς πᾰ́ππους toùs páppous
Vocative	πᾰ́ππε páppe	πᾰ́ππω páppō	πᾰ́πποι páppoi
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Derived terms

• ἐπίπαππος (epípappos)
• παππάζω (pappázō)
• παππασμός (pappasmós)
• παππεπίπαππος (pappepípappos)
• παππίας (pappías)
• παππίδιον (pappídion)
• παππίζω (pappízō)
• παππικός (pappikós)
• παπποκτόνος (pappoktónos)
• παπποσπέρματα (pappospérmata)
• παπποφόνος (pappophónos)
• παππώδης (pappṓdēs)
• παππωνυμικῶς (pappōnumikôs)
• παππῷς (pappôis)
• πρόπαππος (própappos)

 

Descendants

• Byzantine Greek:
  • Greek: πάππος (páppos)
  • Mariupol Greek: па́пус (pápus)
  • → Romani: pàpos
• → Latin: pappus
  • Aromanian: pap
  • → English: pappus
  • → Italian: pappo

Further reading

• “πάππος”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “πάππος”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• πάππος in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• Beekes, Robert S. P. (2010) Etymological Dictionary of Greek (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 10), with the assistance of Lucien van Beek, Leiden, Boston: Brill, →ISBN

Greek

Alternative forms

• παππούς m (pappoús)
• παππούλης m (pappoúlis)

Noun

πάππος • (páppos) m (plural πάπποι)

1. grandfather

Declension

	singular	plural
nominative	πάππος (páppos)	πάπποι (páppoi)
genitive	πάππου (páppou)	πάππων (páppon)
accusative	πάππο (páppo)	πάππους (páppous)
vocative	πάππε (páppe)	πάπποι (páppoi)

Related terms

• γιαγιά f (giagiá, “grandmother”)