Διαγράμματα Βενν για τους τύπους Ντε Μόργκαν
Στα θεωρία συνόλων και την μαθηματική λογική , οι τύποι Ντε Μόργκαν (ή αλλιώς νόμοι Ντε Μόργκαν ) αναφέρονται σε δύο μαθηματικούς τύπους, που μπορούν να εκφραστούν σε απλά ελληνικά, για τα σύνολα ως εξής:[ 1] :18 [ 2] :11,50 [ 3] :6
Το συμπλήρωμα της ένωσης δύο συνόλων είναι το συμπλήρωμα της τομής τους.
Το συμπλήρωμα της τομής δύο συνόλων είναι το συμπλήρωμα της ένωσής τους.
και για λογικές προτάσεις ως εξής:
Η άρνηση της διάζευξης δύο λογικών προτάσεων είναι η σύζευξη των αρνήσεών τους.
Η άρνηση της σύζευξης δύο λογικών προτάσεων είναι η διάζευξη των αρνήσεων τους.
Πιο αυστηρά, στην θεωρία συνόλων για οποιαδήποτε δύο σύνολα
A
,
B
{\displaystyle A,B}
έχουμε ότι:
A
∩
B
¯
=
A
¯
∪
B
¯
,
{\displaystyle {\overline {A\cap B}}={\overline {A}}\cup {\overline {B}},\quad }
και
A
∪
B
¯
=
A
¯
∩
B
¯
{\displaystyle \quad {\overline {A\cup B}}={\overline {A}}\cap {\overline {B}}}
,
όπου
A
¯
{\displaystyle {\overline {A}}}
είναι το συμπλήρωμα ενός συνόλου σχετικά με ένα υπερσύνολο
Ω
{\displaystyle \Omega }
,
∩
{\displaystyle \cap }
η τομή και
∪
{\displaystyle \cup }
είναι η ένωση δύο συνόλων.
Στην λογική, για οποιεσδήποτε λογικές προτάσεις
P
{\displaystyle P}
και
Q
{\displaystyle Q}
, έχουμε τις εξής ισοδυναμίες:
¬
(
P
∧
Q
)
⇔
¬
P
∨
¬
Q
,
{\displaystyle \neg (P\wedge Q)\Leftrightarrow \neg P\vee \neg Q,\quad }
και
¬
(
P
∨
Q
)
⇔
¬
P
∧
¬
Q
{\displaystyle \quad \neg (P\vee Q)\Leftrightarrow \neg P\wedge \neg Q}
,
όπου
¬
P
{\displaystyle \neg P}
είναι η άρνηση της
P
{\displaystyle P}
,
∧
{\displaystyle \wedge }
η σύζευξη και
∨
{\displaystyle \vee }
η διάζευξη δύο προτάσεων.
Οι τύποι παίρνουν το όνομά τους από τον Βρετανό μαθηματικό Αύγουστο Ντε Μόργκαν .
Θα ξεκινήσουμε αποδεικνύοντας τους τύπους στην λογική και μετά θα τους χρησιμοποιήσουμε για να αποδείξουμε τους τύπους στην θεωρία συνόλων.
Ξεκινάμε με την σχέση
¬
(
P
∧
Q
)
⇔
¬
P
∨
¬
Q
{\displaystyle \neg (P\wedge Q)\Leftrightarrow \neg P\vee \neg Q}
.
Γράφοντας τους πίνακες αληθείας για τους όρους των δύο μελών, επιβεβαιώνουμε ότι τα δύο μέλη είναι ίσα για όλες τις τιμές αληθείας του
P
{\displaystyle P}
και του
Q
{\displaystyle Q}
:
P
{\displaystyle P}
Q
{\displaystyle Q}
P
∧
Q
{\displaystyle P\wedge Q}
¬
(
P
∧
Q
)
{\displaystyle \neg (P\wedge Q)}
¬
P
{\displaystyle \neg P}
¬
Q
{\displaystyle \neg Q}
¬
P
∨
¬
Q
{\displaystyle \neg P\vee \neg Q}
0
{\displaystyle 0}
0
{\displaystyle 0}
0
{\displaystyle 0}
1
{\displaystyle 1}
1
{\displaystyle 1}
1
{\displaystyle 1}
1
{\displaystyle 1}
0
{\displaystyle 0}
1
{\displaystyle 1}
0
{\displaystyle 0}
1
{\displaystyle 1}
1
{\displaystyle 1}
0
{\displaystyle 0}
1
{\displaystyle 1}
1
{\displaystyle 1}
0
{\displaystyle 0}
0
{\displaystyle 0}
1
{\displaystyle 1}
0
{\displaystyle 0}
1
{\displaystyle 1}
1
{\displaystyle 1}
1
{\displaystyle 1}
1
{\displaystyle 1}
1
{\displaystyle 1}
0
{\displaystyle 0}
0
{\displaystyle 0}
0
{\displaystyle 0}
0
{\displaystyle 0}
Αντίστοιχα, για την σχέση
¬
(
P
∨
Q
)
⇔
¬
P
∧
¬
Q
{\displaystyle \neg (P\vee Q)\Leftrightarrow \neg P\wedge \neg Q}
έχουμε:
P
{\displaystyle P}
Q
{\displaystyle Q}
P
∨
Q
{\displaystyle P\vee Q}
¬
(
P
∨
Q
)
{\displaystyle \neg (P\vee Q)}
¬
P
{\displaystyle \neg P}
¬
Q
{\displaystyle \neg Q}
¬
P
∧
¬
Q
{\displaystyle \neg P\wedge \neg Q}
0
{\displaystyle 0}
0
{\displaystyle 0}
0
{\displaystyle 0}
1
{\displaystyle 1}
1
{\displaystyle 1}
1
{\displaystyle 1}
1
{\displaystyle 1}
0
{\displaystyle 0}
1
{\displaystyle 1}
1
{\displaystyle 1}
0
{\displaystyle 0}
1
{\displaystyle 1}
0
{\displaystyle 0}
0
{\displaystyle 0}
1
{\displaystyle 1}
0
{\displaystyle 0}
1
{\displaystyle 1}
0
{\displaystyle 0}
0
{\displaystyle 0}
1
{\displaystyle 1}
0
{\displaystyle 0}
1
{\displaystyle 1}
1
{\displaystyle 1}
1
{\displaystyle 1}
0
0
{\displaystyle 0}
0
{\displaystyle 0}
0
{\displaystyle 0}
Η απόδειξη στην θεωρία συνόλων, μπορεί να προκύψει χρησιμοποιώντας την απόδειξη των τύπων Ντε Μόργκαν στην λογική. Υπενθυμίζουμε ότι εξ ορισμού ισχύουν οι παρακάτω σχέσεις:
x
∈
A
¯
⇔
¬
(
x
∈
A
)
{\displaystyle x\in {\overline {A}}\Leftrightarrow \neg (x\in A)}
,
x
∈
A
∩
B
⇔
(
x
∈
A
∧
x
∈
B
)
{\displaystyle x\in A\cap B\Leftrightarrow (x\in A\wedge x\in B)}
,
x
∈
A
∪
B
⇔
(
x
∈
A
∨
x
∈
B
)
{\displaystyle x\in A\cup B\Leftrightarrow (x\in A\vee x\in B)}
.
Έπειτα οι δύο τύπου Ντε Μόργκαν προκύπτουν από τις εξής ισοδυναμίες:
x
∈
A
∩
B
¯
⇔
¬
(
x
∈
A
∩
B
)
⇔
¬
(
x
∈
A
∧
x
∈
B
)
⇔
(
x
∉
A
∨
x
∉
B
)
⇔
(
x
∈
A
¯
∨
x
∈
B
¯
)
⇔
(
x
∈
A
¯
∪
B
¯
)
,
{\displaystyle {\begin{aligned}x\in {\overline {A\cap B}}&\Leftrightarrow \neg (x\in A\cap B)\\&\Leftrightarrow \neg (x\in A\wedge x\in B)\\&\Leftrightarrow (x\not \in A\vee x\not \in B)\\&\Leftrightarrow (x\in {\overline {A}}\vee x\in {\overline {B}})\\&\Leftrightarrow (x\in {\overline {A}}\cup {\overline {B}}),\end{aligned}}}
και
x
∈
A
∪
B
¯
⇔
¬
(
x
∈
A
∪
B
)
⇔
¬
(
x
∈
A
∨
x
∈
B
)
⇔
(
x
∉
A
∧
x
∉
B
)
⇔
(
x
∈
A
¯
∧
x
∈
B
¯
)
⇔
(
x
∈
A
¯
∩
B
¯
)
{\displaystyle {\begin{aligned}x\in {\overline {A\cup B}}&\Leftrightarrow \neg (x\in A\cup B)\\&\Leftrightarrow \neg (x\in A\vee x\in B)\\&\Leftrightarrow (x\not \in A\wedge x\not \in B)\\&\Leftrightarrow (x\in {\overline {A}}\wedge x\in {\overline {B}})\\&\Leftrightarrow (x\in {\overline {A}}\cap {\overline {B}})\end{aligned}}}
.
Στην θεωρία συνόλων, οι τύποι γενικεύονται για
n
≥
2
{\displaystyle n\geq 2}
σύνολα
A
1
,
A
2
,
…
,
A
n
{\displaystyle A_{1},A_{2},\ldots ,A_{n}}
ως εξής:[ 4] :22
⋂
i
=
1
n
A
i
¯
=
A
1
∩
A
2
∩
…
∩
A
n
¯
=
A
1
¯
∪
A
2
¯
∪
…
∪
A
n
¯
=
⋃
i
=
1
n
A
i
¯
{\displaystyle {\overline {\bigcap _{i=1}^{n}A_{i}}}={\overline {A_{1}\cap A_{2}\cap \ldots \cap A_{n}}}={\overline {A_{1}}}\cup {\overline {A_{2}}}\cup \ldots \cup {\overline {A_{n}}}=\bigcup _{i=1}^{n}{\overline {A_{i}}}}
,
καθώς και
⋃
i
=
1
n
A
i
¯
=
A
1
∪
A
2
∪
…
∪
A
n
¯
=
A
1
¯
∩
A
2
¯
∩
…
∩
A
n
¯
=
⋂
i
=
1
n
A
i
¯
{\displaystyle {\overline {\bigcup _{i=1}^{n}A_{i}}}={\overline {A_{1}\cup A_{2}\cup \ldots \cup A_{n}}}={\overline {A_{1}}}\cap {\overline {A_{2}}}\cap \ldots \cap {\overline {A_{n}}}=\bigcap _{i=1}^{n}{\overline {A_{i}}}}
.
Αντίστοιχα, στην λογική, για
n
≥
2
{\displaystyle n\geq 2}
προτάσεις
P
1
,
P
2
,
…
,
P
n
{\displaystyle P_{1},P_{2},\ldots ,P_{n}}
, ισχύει ότι
¬
⋁
i
=
1
n
P
i
=
¬
(
P
1
∨
P
2
∨
…
∨
P
n
)
=
(
¬
P
1
)
∧
(
¬
P
2
)
∧
…
∧
(
¬
P
n
)
=
⋀
i
=
1
n
¬
P
i
{\displaystyle \neg \bigvee _{i=1}^{n}P_{i}=\neg (P_{1}\vee P_{2}\vee \ldots \vee P_{n})=(\neg P_{1})\wedge (\neg P_{2})\wedge \ldots \wedge (\neg P_{n})=\bigwedge _{i=1}^{n}\neg P_{i}}
,
και
¬
⋀
i
=
1
n
P
i
=
¬
(
P
1
∧
P
2
∧
…
∧
P
n
)
=
(
¬
P
1
)
∨
(
¬
P
2
)
∨
…
∨
(
¬
P
n
)
=
⋁
i
=
1
n
¬
P
i
{\displaystyle \neg \bigwedge _{i=1}^{n}P_{i}=\neg (P_{1}\wedge P_{2}\wedge \ldots \wedge P_{n})=(\neg P_{1})\vee (\neg P_{2})\vee \ldots \vee (\neg P_{n})=\bigvee _{i=1}^{n}\neg P_{i}}
.
Οι τύποι έχουν ονομαστεί προς τιμήν του Αυγούστου Ντε Μόργκαν (1806–1871),[ 5] που εισήγαγε την μαθηματική τους διατύπωση στην προτασιακή λογική . Η διατύπωση του Ντε Μόργκαν ήταν επηρεασμένη από την αλγεβροποίηση της λογικής που ανέλαβε ο Τζορτζ Μπουλ . Παρ' όλ' αυτά , μία παρόμοια παρατήρηση είχε γίνει από τον Αριστοτέλη , και ήταν γνωστή στους αρχαίους Έλληνες λογικολόγους και στους λογικολόγους του μεσαίωνα.[ 6] Για παράδειγμα, στον 14ο αιώνα, ο Γουλιέλμος του Όκαμ έγραψε τους νόμους στην καθομιλουμένη γλώσσα στο έργο του Summa Logicae .[ 7] Ο Ζαν Μπουριντάν , στο έργο του Summulae de Dialectica , περιγράφει κανόνες μετατροπής που σε γενικές γραμμές προκύπτουν από τους νόμους του Ντε Μόργκαν.[ 8] Ακόμα και έτσι, στον Ντε Μόργκαν πιστώνεται η διατύπωση των τύπων με σύγχρονους της αυστηρής λογικής, και η ενσωμάτωσή τους στην γλώσσα της λογικής. Οι τύποι του Ντε Μόργκαν μπορούν να αποδειχθούν εύκολα και μπορεί να μοιάζουν τετριμμένοι.[ 9] Παρ' όλ' αυτά, οι τύποι αυτοί είναι χρήσιμοι σε διάφορες αποδείξεις και επαγωγικά επιχειρήματα. Επίσης βρίσκουν διάφορες εφαρμογές στον σχεδιασμό κυκλωμάτων με λογικές πύλες , καθώς και σε αλγορίθμους προτασιακής λογικής.
↑ Βάρσος, Δ. (2023). Θεμελιώδεις Έννοιες των Μαθηματικών . Κάλλιπος, Ανοικτές Ακαδημαϊκές Εκδόσεις. doi :10.57713/kallipos-206 .
↑ Δημητρακόπουλος, Κ. Ι. «Σημειώσεις για τα μαθήματα 86Κ026. Στοιχεία λογικής και θεωρίας συνόλων 86Υ12. Λογική και θεωρία συνόλων» (PDF) .
↑ Κοντογεώργης, Αριστείδης. «Σύνολα και αριθμοί» (PDF) . Τμήμα Μαθηματικών, Πανεπιστήμιο Αιγαίου. Ανακτήθηκε στις 11 Μαΐου 2024 .
↑ Κολουντζάκης, Μ.· Παπαχριστόδουλος, Χ. (2015). Διακριτά μαθηματικά . Κάλλιπος, Ανοικτές Ακαδημαϊκές Εκδόσεις. doi :10.57713/kallipos-517 .
↑ Victor J. Montemayor. «DeMorgan's Theorems» . Middle Tennessee State University. Ανακτήθηκε στις 11 Μαΐου 2024 .
↑ Bocheński, Józef Maria (1956). A History of Formal Logic .
↑ William of Ockham. Summa Logicae . σελίδες part II, sections 32 and 33.
↑ Buridan, Jean (2001). Summula de Dialectica . Μτφρ. Gyula Klima. New Haven: Yale University Press. σελίδες Δείτε το Treatise 1, Chapter 7, Section 5. ISBN 0-300-08425-0 .
↑ Augustus De Morgan (1806–1871) Αρχειοθετήθηκε 2010-07-15 στο Wayback Machine . by Robert H. Orr