Μετάβαση στο περιεχόμενο

Εθνική Βιβλιοθήκη της Λετονίας

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Η εκτυπώσιμη έκδοση δεν υποστηρίζεται πλέον και μπορεί να έχει σφάλματα μορφοποίησης. Παρακαλούμε ενημερώστε τους σελιδοδείκτες του περιηγητή σας και παρακαλούμε χρησιμοποιήστε εναλλακτικά την προεπιλεγμένη λειτουργία εκτύπωσης του περιηγητή σας.
Εθνική Βιβλιοθήκη της Λετονίας
Εθνική Βιβλιοθήκη της Λετονίας
Ίδρυση1919, πριν 105 έτη (1919)
ΤοποθεσίαΛετονία,
Συντεταγμένες56°57′03″N 24°07′15″E / 56.950882°N 24.120897°E / 56.950882; 24.120897
Συλλογή
Μέγεθος4.2 εκατομμύρια βιβλία
Νόμιμη κατάθεσηΝαι
Άλλες πληροφορίες
ΔιευθυντήςAndris Vilks
Προσωπικό372
Ιστότοποςwww.lnb.lv

Η Εθνική Βιβλιοθήκη της Λετονίας (Λετονικά: Latvijas Nacionālā bibliotēka), επίσης γνωστή ως Κάστρο του Φωτός (Gaismas pils), είναι ένα εθνικό πολιτιστικό ίδρυμα υπό την εποπτεία του Υπουργείου Πολιτισμού της Λετονίας. Η Εθνική Βιβλιοθήκη της Λετονίας ιδρύθηκε το 1919 μετά την ανακήρυξη της ανεξάρτητης Δημοκρατίας της Λετονίας το 1918. Ο πρώτος επόπτης της Βιβλιοθήκης ήταν ο Jānis Misiņš, βιβλιοθηκάριος και ιδρυτής της λετονικής επιστημονικής βιβλιογραφίας (1862–1945). Το σημερινό κτίριο σχεδιάστηκε το 1989 από τον διάσημο Λετονο-Αμερικανό αρχιτέκτονα Γκάνναρ Μπίρκερτς (1925–2017)[1], ο οποίος μετανάστευσε στις Ηνωμένες Πολιτείες και έκανε την καριέρα του εκεί. Κατασκευάστηκε στις αρχές του 21ου αιώνα και άνοιξε το 2014. Σήμερα η Βιβλιοθήκη διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη της κοινωνίας της πληροφορίας της Λετονίας, παρέχοντας πρόσβαση στο Διαδίκτυο στους κατοίκους και υποστηρίζοντας την έρευνα και τη δια βίου εκπαίδευση.

Ιστορία

Η Εθνική Βιβλιοθήκη ιδρύθηκε στις 29 Αυγούστου 1919, ένα χρόνο μετά την ανεξαρτησία, ως Κρατική Βιβλιοθήκη (Valsts Bibliotēka).[2] Ο πρώτος επικεφαλής βιβλιοθηκάριος και βιβλιογράφος της ήταν ο Jānis Misiņš (1862-1944), ο οποίος έκανε την τεράστια ιδιωτική του συλλογή βάση της νέας βιβλιοθήκης [3]. Μέσα σε ένα χρόνο, μέχρι το 1920, τα αποθέματα είχαν αυξηθεί σημαντικά [4] Ἐκτοτε , όλοι οι εκδότες είναι υποχρεωμένοι να υποβάλλουν αντίγραφο κατάθεσης των έργων τους. Από το 1927 η Βιβλιοθήκη εκδίδει την Εθνική Βιβλιογραφία της Λετονίας.

Σημαντικές προσθήκες έγιναν το 1939 και το 1940, όταν η Κρατική Βιβλιοθήκη ανέλαβε πολλές από τις βιβλιοθήκες και τις συλλογές των Γερμανών της Βαλτικής. Οι περισσότερες από αυτές επανεγκαταστάθηκαν στο Γερμανικό Ναζιστικό Ράιχ. Μεταξύ αυτών των συλλογών, ένα μεγάλο μέρος της συλλογής της Εταιρείας Ιστορίας και Αρχαιολογίας των Βαλτικών Επαρχιών της Ρωσίας, που ιδρύθηκε το 1834, που ήταν η σημαντικότερη Εταιρεία Iστορίας των Γερμανών της Βαλτικής.[2] Το 1940, η συλλογή περίεχε 1,7 εκατομμύρια τόμους βιβλίων,[4] συνεπώς έπρεπε να αποθηκευτούν σε δύο διαφορετικές τοποθεσίες στην Παλιά Πόλη (Jēkaba iela 6/8 και Anglikāņu iela 5).

Κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, η Γερμανία εισέβαλε στη Λετονία και κατέλαβε τη Ρίγα (1941-1944). Εκείνη την εποχή, οι γερμανικές αρχές μετονόμασαν την Κρατική Βιβλιοθήκη σε Επαρχιακή Βιβλιοθήκη (Zemes bibliotēka), εξαλείφοντας την αναφορά σε ένα κυρίαρχο λετονικό κράτος. Μετά τον πόλεμο το ίδρυμα μετονομάστηκε σε «Κρατική Βιβλιοθήκη της Λετονικής ΣΣΔ» (Latvijas PSR Valsts bibliotēka). [2] Το 1966 δόθηκε στη βιβλιοθήκη και ένα τιμητικό όνομα, προς τιμήν του Vilis Lācis, συγγραφέα και πρώην πρωθυπουργού της Σοβιετικής Λετονίας. Από το 1946 δημιουργήθηκε τμήμα «περιορισμένης πρόσβασης», το οποίο δεν ήταν ανοιχτό στο ευρύ κοινό. Από το 1988 και μετά, το τμήμα αυτό καταργήθηκε. [5]. Το 1956, η Κρατική Βιβλιοθήκη μετακόμισε σε ένα νέο κτίριο στην Krišjāņa Barona iela.

Με την αποκατάσταση της εθνικής ανεξαρτησίας της Λετονίας το 1991, το ίδρυμα ονομάστηκε Εθνική Βιβλιοθήκη της Λετονίας. Το 1995, έλαβε δωρεά της Κεντρικής Βιβλιοθήκης της Βαλτικής από τον Otto Bong (1918-2006), μια συλλογή που σχετίζεται με την ιστορία, τις περιφερειακές μελέτες και τις γλώσσες των χωρών της Βαλτικής [6]. Το 2006, η Εθνική Βιβλιοθήκη εντάχθηκε στην ηλεκτρονική υπηρεσία της Ευρωπαϊκής Βιβλιοθήκης.

Συλλογές

Τα αποθέματα της βιβλιοθήκης περιλαμβάνουν πλέον πάνω από 5 εκατομμύρια τεκμήρια, και περίπου 18.000 χειρόγραφα από τον 14ο αιώνα έως τη σύγχρονη εποχή [7] και ίσως το σημαντικότερο επίτευγμα για την NLL ήταν η διαμόρφωση της συλλογής της εθνικής λογοτεχνίας.

Η NLL είναι ένα κέντρο θεωρητικής έρευνας και πρακτικής ανάλυσης των δραστηριοτήτων των λετονικών βιβλιοθηκών. Η βιβλιοθήκη εκτελεί τις λειτουργίες του κέντρου διαβιβλιοθηκών δανεισμού της Λετονίας, παρέχει υπηρεσίες βιβλιοθήκης και πληροφόρησης στο Κοινοβούλιο της Δημοκρατίας της Λετονίας, το Σαϊμά. Από την πρώτη στιγμή κύριο μέλημά της ήταν η εθνική βιβλιογραφία. Ο τεράστιος συλλογικός κατάλογος Seniespiedumi latviešu valodā (Παλαιά λετονικά έντυπα για την περίοδο 1525-1855, εκδ. Ρίγα, 1999) [8] έλαβε το βραβείο Spīdola το 2000 και το βραβείο για το ομορφότερο βιβλίο της χρονιάς 99.[9] Το 2005 δημοσιεύτηκε το Letonikas grāmatu autoru rādītājs (1523-1919) (Ευρετήριο συγγραφέων βιβλίων της λετονικής (1523-1919)), [10] παρέχοντας πληροφορίες για πολλούς κλάδους της επιστήμης και τους εκπροσώπους διαφόρων εθνών, η Λετονία ήταν το επίκεντρο των δημοσιεύσεών τους.

H NLL διαθέτει πολλές συλλογές αφισών από τους καλλιτέχνες (Oskars Šteinbergs (1882–1937), Sigismunds Vidbergs (1890–1970), Raoul Dufy (1877–1953), Bernhard Borchert (1863–1945), Niklāvs Strunke (1890–1937) και άλλοι ). [11]

Ψηφιοποίηση

Η ψηφιοποίηση των συλλογών της NLL ξεκίνησε το 1999. Επί του παρόντος, η Εθνική Ψηφιακή Βιβλιοθήκη της Λετονίας Letonica, που ιδρύθηκε το 2006, διαθέτει ψηφιακές συλλογές εφημερίδων, εικόνων, χαρτών, βιβλίων, μουσικών παρτιτούρων και ηχογραφήσεων. Το 2008, η NLL ξεκίνησε δύο μεγάλα ψηφιακά έργα. Το Periodika.lv είναι μία συλλογή ψηφιοποιημένων ιστορικών περιοδικών της NLL στα λετονικά με δυνατότητα ανάγνωσης κειμένων και αναζήτησης. [12] Η Λετονία έχει παράδοση στα φεστιβάλ τραγουδιού και χορού που διοργανώνονται κάθε τέσσερα χρόνια. Ιστορικά αρχεία από το πρώτο φεστιβάλ τραγουδιού το 1864 μέχρι το φεστιβάλ τραγουδιού Latgale το 1940 μπορούν να εξερευνηθούν σε μια άλλη ψηφιακή συλλογή της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Λετονίας.[13]

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Δείτε επίσης

Παραπομπές

  1. ↑ Grimes, William (2017-08-17). «Gunnar Birkerts, Architect, Dies at 92; Gave Shape to the Unexpected» (στα αγγλικά). The New York Times. ISSN 0362-4331. https://www.nytimes.com/2017/08/17/arts/design/architect-gunnar-birkerts-is-dead.html. Ανακτήθηκε στις 2021-11-30. 
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 Klöker, Martin (2004). «Bibliotheksgeschichtliche Einleitung». Στο: Garber, Klaus, επιμ. Handbuch des personalen Gelegenheitsschrifttums in europäischen Bibliotheken und Archiven. Vol. 7: Riga - Tallinn. Part 3: Riga (στα Γερμανικά). Hildesheim: Olms. σελ. 41. ISBN 3-487-11405-4. 
  3. ↑ Zanders, Viesturs (1997). «Bibliotheken in Lettland». Στο: Fabian, Bernhard, επιμ. Handbuch deutscher historischer Buchbestände in Europa. Eine Übersicht über Sammlungen in ausgewählten Bibliotheken. Bd. 7, Teil 2: Finnland, Estland, Lettland, Litauen (στα Γερμανικά). Hildesheim: Olms. σελ. 145. ISBN 3-487-10361-3. 
  4. ↑ 4,0 4,1 Zanders, Viesturs (1997). «Latvijas Nacionālā bibliotēka – Lettische Nationalbibliothek». Στο: Fabian, Bernhard, επιμ. Handbuch deutscher historischer Buchbestände in Europa. Eine Übersicht über Sammlungen in ausgewählten Bibliotheken. Bd. 7, Teil 2: Finnland, Estland, Lettland, Litauen. Hildesheim: Olms. σελ. 151. 
  5. ↑ «LNB vēstures fakti» (στα Λετονικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 Μαΐου 2014. Ανακτήθηκε στις 18 Μαΐου 2014. 
  6. ↑ Zanders, Viesturs (1997). «Latvijas Nacionālā bibliotēka – Lettische Nationalbibliothek». Στο: Fabian, Bernhard, επιμ. Handbuch deutscher historischer Buchbestände in Europa. Eine Übersicht über Sammlungen in ausgewählten Bibliotheken. Bd. 7, Teil 2: Finnland, Estland, Lettland, Litauen. Hildesheim: Olms. σελ. 152. 
  7. ↑ Klöker, Martin (2004). «Bibliotheksgeschichtliche Einleitung». Στο: Garber, Klaus, επιμ. Handbuch des personalen Gelegenheitsschrifttums in europäischen Bibliotheken und Archiven. Vol. 7: Riga - Tallinn. Part 3: Riga (στα Γερμανικά). Hildesheim: Olms. σελ. 42. ISBN 3-487-11405-4. 
  8. ↑ Šiško, Silvija, επιμ. (1999). Seniespiedumi latviešu valodā 1525–1855. Kopkatalogs / Die älteren Drucke in lettischer Sprache 1525–1855 (στα Λετονικά και Γερμανικά). Riga: Latvijas Nacionālā Bibliotēka. ISBN 9984-607-19-4. 
  9. ↑ «About collection of NLL». lnb.lv. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Μαΐου 2008. Ανακτήθηκε στις 31 Αυγούστου 2008. 
  10. ↑ Bočarova, Rita, επιμ. (2005). Letonikas grāmatu autoru rādītājs (1523–1919) / Autoren-Verzeichnis der Lettonika-Bücher (στα Λετονικά και Γερμανικά). Riga: Latvijas Nacionālā Bibliotēka. ISBN 9984-607-68-2. 
  11. ↑ «Treasures of the National Library of Latvia». theeuropeanlibrary.org. Ανακτήθηκε στις 31 Αυγούστου 2008. 
  12. ↑ «Latvijas Nacionālā digitālā bibliotēka» (στα Λετονικά). periodika.lv. Ανακτήθηκε στις 2 Σεπτεμβρίου 2008. 
  13. ↑ «Latviešu Dziesmu svētki (1864–1940)» (στα Λετονικά). lndb.lv. Ανακτήθηκε στις 2 Σεπτεμβρίου 2008. 
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Εθνική_Βιβλιοθήκη_της_Λετονίας&oldid=10211429"